محققان دریافته‌اند که تاثیر منفی تنبیه بدنی به شکل ضربه‌ زدن ملایم به باسن کودکان ممکن است کمتر از آن چیزی باشد که قبلا تصور می‌شد.

بنابر مطالعاتی که در مجله «بررسی ازدواج و خانواده» (Marriage & Family Review) منتشر شد، محققان متوجه شدند که تاثیر این تنبیه بدنی (نه به شکل شدید) بر شکل‌گیری شخصیت و عملکرد کلی کودک در آینده کمتر از یک درصد است و احتمالا در پرداختن به آثار منفی آن تا حدودی اغراق شده است. 

نیویورک‌پست می‌نویسد این موضوع که آیا ضربه‌ زدن به باسن کودکان به‌عنوان تنبیه مضر است یا موثر، طی نسل‌های مختلف محل بحث بوده است. در تحقیقات پیشین، بین تنبیه بدنی و پیامدهای منفی آن بر کودکان ارتباطی قوی یافت شده، اما در بسیاری از این تحقیقات، مشکلات رفتاری که از قبل در کودکان وجود داشته، در نظر گرفته‌ نشده است.

وجود مشکلات رفتاری قبلی در کودکان تعیین کردن این را که آیا ضربه‌ زدن به باسن کودکان به‌عنوان یک روش تنبیه مستقیما به بروز مشکلات جدید منجر می‌شود یا خیر، پیچیده می‌کند.

رابرت ای. لرزلر، استاد برجسته تحقیق در زمینه تربیت در دانشگاه ایالتی اوکلاهاما و نویسنده کتاب «والدین مقتدر»، ۴۰ سال از عمرش را به مطالعه این موضوع اختصاص داده است. او مدعی است که ضربه‌ زدن به باسن کودکان الزاما نتایج منفی در پی ندارد، مگر اینکه مکرر و در موارد متعددی انجام شود یا از روی کینه، با نیت منفی و با هدف آسیب زدن به کودک صورت گیرد.

لرزلر اشاره می‌کند که اگرچه تنبیه بدنی به‌وضوح با برخی پیامدهای منفی مانند بزهکاری مرتبط است، سوال این است که آیا به‌طور مستقیم باعث بروز این پیامدها می‌شود یا خیر. او نتیجه‌گیری می‌کند: «پاسخ تاکنون این است: این نوع تنبیه باعث بروز پیامدهای مضر نمی‌شود مگر اینکه به‌طور مکرر یا با شدت زیاد یا از روی بدخواهی و نه از روی نگرانی برای کودک، انجام شود.»

او با استفاده از داده‌های مطالعات قبلی، متاآنالیز‌هایی انجام داد و کوشید با در نظر گرفتن رفتارهای کودکان قبل از تنبیه، آثار ناشی از تنبیه ضربه‌ زدن به باسن کودکان را به‌طور مستقل بررسی کند.

این مطالعه چهار پیامد کلیدی را بررسی کرد؛ مشکلات بیرونی (مانند پرخاشگری)، مشکلات درونی (مانند اضطراب)، عملکرد شناختی و شایستگی اجتماعی. در این مطالعه نوع خاصی از این تنبیه به شکل دو ضربه با کف دست به باسن بررسی شد.

این تحلیل، پس از در نظر گرفتن رفتارهای پایه کودکان پیش از تنبیه، دریافت که ضربه‌ زدن به باسن تنها یک درصد در رفتار‌های آینده کودکان تغییر ایجاد می‌کند.

این مطالعه نشان می‌دهد که ضربه‌ زدن به باسن با رعایت شرایط مشخص، می‌تواند ابزار انضباطی مفید برای کودکان دو تا شش ساله باشد، زیرا همکاری را تشویق می‌کند و رفتار نادرست را کمی اصلاح می‌کند. اما آثار این نوع تنبیه با بزرگ‌تر شدن کودکان در سنین هشت تا ۱۱ سال، برعکس می‌شود و پیامدهای بدی دارد. 

لرزلر می‌افزاید: «برای کودکان دو تا شش ساله‌ای که برخوردهای انضباطی ملایم‌تر مانند محروم کردن در بازه زمانی مشخص، بر آن‌ها اثری ندارد، زدن دو ضربه با کف دست به ناحیه باسن می‌تواند موثر باشد و کودکان سرکش یاد می‌گیرند که با برخوردهای انضباطی ملایم‌تر همکاری کنند. والدین می‌توانند با صحبت کردن و آموزش کودکان به روش‌های ملایم‌تر، مانند تنبیه محروم کردن مدت‌دار و توضیح کلامی، به‌تدریج این روش را کنار بگذارند.»

 کارشناسان تاکید می‌کنند که استفاده نادرست یا اعمال بیش از حد تنبیه بدنی می‌تواند پیامدهای منفی به دنبال داشته باشد.